Arapske tacke svoje poreklo vuku iz vavilonske astroloske price o odnosu SO i MO kroz luk longitudinalne udaljenosti izmedju njih projektovane od tacke horizonta. Iako neki tvrde da je njihovo poreklo egipatsko cini se da su, kao i sve u astrologiji, izvedene i osmisljene iz ovog prvobitnog poretka dva osnovna astroloska faktora. Arapske tacke, suprotno njihovom opstepoznatom nazivu, razvijene su metodoloski najvecim delom u grckoj astrologiji. Arapi su ovom metodu dodali veliki broj novih zadrzavajuci grcko nasledje. Apsurdno je da je Ptolomej jedini Grk koji ih nije uzimao za ozbiljno izuzev fortune, a i nju je jedino kroz najsvetovnije nivoe posmatrao. Obzirom da je u astrologiji on vise bio sakupljac nego autor ova cinjenica i ne iznenadjuje mnogo. Generalno, Ptolomejev teoretski rad na astroloskom predmetu je veoma siromasan dok je metodoloski on sacuvao i preneo na potonje generacije solidan deo osnovnih principa, ali daleko od toga da je i u metodologiji bio bogat i sveobuhvatan. Arapske tacke sluze za dublje analize natala i unutrasnje znacenje horoskopa. Sedam osnovnih arapskih tacaka jesu tacke duse iliti stubovi duse izvedene analogijom iz 7 planeta vremenskog horoskopa. Ovih 7 planeta dovodi se u vezu sa Pitagorinom numerickom sedmicom i davno pre njega sa dualistickim drevnopersijskim mitraizmom, odnosno, persijkim misterijama sedmostruke inicijacije dostizanja obozenja kao i 7 stepenica pada duse koja, na putu do zemaljskog otelotvorenja, prolazi kroz 7 planetarnih sfera i jednako tako se povratno uzdize preko njih do jedne od cetiri pomenute nebeske kapije: Aldebarana-istoka, Regulusa-severa, Antaresa-zapada i Fomalahauta-juga posle smrti. Cini se da je Platonova interpretacija pada (silaska) duse inspirisana persijskim misterijama. Platon govori o 8 sfera, sferi zvezda, odnosno, Zodijaka koja se smatra mestom gde duse nastaju i odakle svaka pojedinacno, na putu prema Zemlji, prolazi kroz 7 planetarnih sfera u haldejskom redu od SA do MO. Na tom putu pada dusa od svake sfere biva obogacena, obdarena (blagoslovena) cistom planetarnom sustinom svakog pojedinacnog planetarnog principa koji se u vecoj ili manjoj meri iskvaruju zemaljskom inkarnacijom. Posle smrti dusa ascendira, uzdize se obrnutim redom putovanja od MO ka SA kako bi se procistila od zemaljskih mana kroz svaku sferu pojedinacno prema vrsti mane (o njima kasnije dole). Sto se vise uzdize kroz sfere i kosmicko prociscenje dusa postaje laksa i cistija kako bi savrsena usla u osmu sferu blazenstva. Aristotel je ovu teoriju usvojio od svog ucitelja. Sveti Toma Akvinski, postovalac Aristotela, bio je upoznat sa ovom teorijom o vezi izmedju duse i planeta. Postoje spekulacije da je ova teorija u tesnoj vezi sa 7 vrlina i njihovim oponentima 7 smrtnih grehova hriscanske teologije. Prve ti vrline: nada, vera i milosrdje poznate su kao teoloske vrline dok su ostale cetiri (mudrost, postojanost, umerenost i pravednost) nazivaju prirodnim vrlinama. Ove se vrline tako dovode u vezu sa planetarnim vrlinama i manama (porocima) pa tako:
Nada-MO vrlina vs. prozdrljivost-MO greh
Vera-SO vrlina vs. gordost-SO greh
Milosrdje-VE vrlina vs. pohota-VE greh
Mudrost-ME vrlina vs. zavist-ME greh
Postojanost, hrabrost-MA vrlina vs. gnev-MA greh
Umerenost-JU vrlina vs. pohlepa-JU greh
Pravednost-SA vrlina vs. lenjost-SA greh
Vrline i gresi jedanko se tako dovode u vezu i sa tackama duse
1.Fortuna je kvalitet zivota duse, njena zemaljska sreca i komfor, dobici i gubici zivota. Kako se radi o MO tacki vise je vezana za nize dusevne aspekte, materijalnu vezanost duse za zivot. MO je najblize telo sublunarnoj sferi telesnog zivota i otuda MO povezanost sa telom i prozdrljivoscu. Vrlina joj je nada koja se odnosi na kapacitet duse da se uzdigne iznad tezine i oskudice zivota. Ona je odraz potencijala da se prezivi i u najgorim zivotnim iskusenjima sa sacuvanom nadom da se moze postici vise i bolje.
Prozdrljivost joj je mana. Odnosi se na "zagadjenost" duse zemaljskim apetitima i zudnjama. Naglasena fortuna govori o velikim strastima koje se tesko zadovoljavaju, zudnju za bogatstvom itd.
2.Agathos daimon iliti pars futurorum poznata i kao ta'alima na hebrejskom, tacka duha, tacka bozanskog duha, tacka misterija i prorostva cesto sama po sebi signifikator duse. Dovodi se u vezu sa licnim poimanjem i dozivljajem Boga. Vrlina joj je vera i sama rec kaze da se odnosi na verske afinitete inkarnirane duse. Naglasena u karti govori o ispravnosti i odanosti duse. Ovo je tacka ispravnog puta ka Bogu i tacka najvisih duhovnih aspiracija. Duhovni aspekt duse okrenut povratku ka vanvremenskim sferama. Najvaznija od 7 tacaka.
Mana joj je gordost kada je lose integrisana. Ponos, takodje. To je prvobitni greh koji je prethodio padu andjela. Ovo je, po nekim autorima, najvaznija od svih tacaka jer je simbol vanvremenskog duha. Istaknuta kod ljudi visih duhovnih aspiracija na asc, MC-u u bliskom aspektu sa SO ili MO ili sopstvenim dispozitorom ili vladarem IX. Ova tacka, zajedno sa svojim dispozitorom, simbol je snage duse, njene motivacije i njene pokretljivosti. Ukoliko je lose pozcionirana u XII, VIII, VI kuci ili cak i II kuci bez aspekta sa bilo kojim svetlom ili sopstvenim dospozitorom ukazuje na slabost vere, narocito ako je fortuna istaknutija i jaca u isto vreme kada je cesto znak prevelike vezanosti duse za materiju i vreme, ali i ateizam licnosti duse ili pobunjeni um.
Fortuna i duh su najvaznije i najstarije tacke iz kojih su izvedene ostale. Mnogi autori samo se njih drze bez uplitanja drugih.Vrline i mane ostalih tacaka analogne su vrlinama i manama planeta kojima korespondiraju. Naglasenost tacke preko spekta sa svetlom ili uglom ili, posredno, preko istaknutosti njenog dispozitora ili preko veze sa kakvom fiksnom zvezdom opisace dominantan kvalitet otelotvorene duse. Lako ih je uociti kada su ovako nagalsene u natalu.